گشت و گذار در لیان شامپوی سریال یاغی ، اینجا جاوید کم ندارد - وبلاگ جزیره

به گزارش وبلاگ جزیره، سال های زیادی است که نام شهید نورزاد بر پیشانی کوچه نقش بسته، ولی هنوز نوجوانان محل می نازند که بچه لیان شامپو هستند و دوست ندارند این هویت را از آنها بگیرند. در محله لیان شامپو از جنگجویان کوهستان خبری نیست. هیچ وقت هم گذر شورشیان چینی به این محله تهران نیفتاده، ولی ساکنانش زندگی پرحکایتی دارند

وبلاگ جزیره - رابعه تیموری: انگار نامش تابو است و از هر کسی سراغش را می گیریم، کنجکاوی اش گل می کند : چرا دنبال لیان شامپو می گردی؟ افراد زیادی هم با آنکه از اهالی محله شریف هستند، از وجود لیان شامپو در همسایگی خود بی خبرند، ولی رامین این محل را خوب می شناسد و وقتی از او می پرسیم : مجموعه یاغی را توی محل شما فیلمبرداری کردند؟ با افتخار بادی به غبغب می اندازد و می گوید : توی تهران فقط محله ما لیان شامپو هست. رامین یکی، 2 سالی از بازیگر مجموعه یاغی کوچک تر است و آرزو دارد نخستین بازیگر لیان شامپو باشد. با ناراحتی می گوید: در لیان شامپو سریال را فیلمبرداری نکرده اند و ما اینجا هیچ وقت گروه فیلمبردار ندیدیم.

خواندنی های بیشتر را اینجادنبال کنید

اینجا فرق می کند

برای پیدا کردن و دیدن لیان شامپوی پرمعما با رامین همراه می شوم. جست وجو در اینترنت و پرس وجوهایمان ما را تا خیابان آزادی کشانده است، ولی در کوچه و خیابان های اصلی و فرعی پاکیزه و مرتب خیابان آزادی چشممان آب نمی خورد که از محدوده ای با معینات لیان شامپو اثری باشد. رامین چند متری آن طرف تر از دانشگاه صنعتی شریف و سر خیابانی که تابلو نام شهید نورزاد در ابتدای آن نصب شده می ایستد و می گوید : اینجا لیان شامپو است، ولی قدیمی ها آن را به نام کامپ یا جاویدآباد می شناسند. خیابان شهید نورزاد فقط نشانی پستی اینجا است!

خیابانی بلند و طولانی پیش روی ماست که مرکزی انتظامی و ایستگاه مترو شهید حبیب الله در ابتدای آن واقع شده است. تصور می کنیم با وجود این مرکز در لیان شامپو کسی نمی تواند شلوغ کاری کند، ولی رامین با شیطنت بچگانه ای می خندد و می گوید : ما می دانیم کی شلوغ کاری کنیم که کسی مزاحممان نشود! انگار رامین از لیان شامپوی پرهیاهویی که در مجموعه یاغی به تصویر کشیده شده، حسابی خوشش آمده و در حالی که برو بازویش را نشان می دهد، می گوید: همه ما بچه های لیان شامپو یک پا جاوید هستیم، ولی کسی سراغ ما نمی آید. من قبلا بدن سازی می رفتم و از روزی که یاغی پخش شده، باشگاه کشتی ثبت نام کرده ام.

پشت هم هستیم

روی دیوار بعضی از کوچه ها نام کسانی مانند ابی، مجنون، سلطان و... با رنگ نوشته شده است. رامین صاحب این اسامی را می شناسد : خانه سلطان ته آن کوچه بن بست است. او و داود با هم کری دارند. دار و دسته و آدم های سلطان از داود بیشتر است. یکبار که داود کبوتر جلد داود را پنهان کرده بود، سلطان بادار و دسته اش به پشت بام خانه او رفت و همه کبوترهایش را سر برید.... نام واقعی مجنون، رضا است و چون خواستگار و خواهان یکی از دخترهای محل است، نام خودش را مجنون گذاشته است... .

گروه پسران لیان شامپو که رامین پایه ثابت آن است، دسته گل های زیادی به آب داده اند و حسابی شیطان و پرشر و شور هستند. رامین تعریف می کند: ما همیشه پشت همیم و اگر کسی به یکی از ما نگاه چپ بکند، حسابش را کف دستش می گذاریم. چند ماه پیش یکی از بچه های خیابان شهید حبیب الله با دوستم جواد دعوا کرده بود، ما رفتیم ماشین پدرش را خط خطی و پنچر کردیم. خودش را هم گیر انداختیم و تا می خورد کتکش زدیم.

این نوجوان های بزن بهادر برای بزرگ ترها هم معرکه درست می کنند و آنها را هم از دعواهای دسته جمعی خود بی نصیب نمی گذارند. رامین می گوید : تازه باز هم ماجرا فیصله پیدا نکرد و پدرهای ما با هم دعوا کردند.

گروه پسران لیان شامپو

سینا از سردسته های گروه پسران لیان شامپو است و به گردوخاک کردن در مدرسه معروفیت دارد. چند بار هم مدیر و ناظم مدرسه عذرش را خواسته اند، ولی با وساطت معلمانش باز هم دانش آموز مانده است. ارشک می گوید: سینا شیطان هست، ولی درسش خیلی خوب است و چون امید دارند که در کنکور رتبه بیاورد عذرش را نمی خواهند.

انگار سینا به تعریف و تمجید از درس و مشقش عادت دارد و می گوید: دانشگاه شریف نزدیک است. می روم شریف. حوصله راه دور ندارم! صورت محجوب ارشک او را آرام و سربه زیر نشان می دهد، ولی او با همان قد و قامت ترکه ای خود یک تنه 10 نفر را حریف است. ارشک می گوید: من از دعوا خوشم نمی آید. دنبال دعوا هم نیستم، ولی بعضی از بچه های محله های دیگر دوست دارند روی بچه های لیان شامپو را کم کنند و مدام به ما گیر می دهند.

دوستان رامین در انتخاب شغل آینده خود زیاد تفاهم ندارند و شاید روزی شر و شور دوران نوجوانی برای آنها به خاطره ای دور تبدیل شود. سینا می خواهد مهندس برق شود و ارشک به شغل آزاد و معاملات مسکن علاقه دارد. رامین هم عشق ماشین است و آرزو دارد آنقدر پولدار شود که در مسابقات رالی هیچکس به گرد پایش نرسد.

ورود تازه واردان ممنوع!

انگار سال هاست کسی به سر و روی محله لیان شامپو یا همان خیابان کامپ دستی نکشیده و غبار کهولت و کهنگی از درودیوارش می بارد. قفل و چفت و بست های زنگ زده ای که روی درهای کوتاه چند خانه آجری جا خوش کرده نشان می دهد عده ای از اهالی قدیمی محل مدت ها پیش قید خانه های لرزان خود را زده اند و از اینجا رفته اند. بعضی از خانه ها را هم به کلی تخریب کرده اند و دیوارهای شکسته ای که از این بیغوله ها به جا مانده، در گوشه کنار لیان شامپو کنج هایی ناامن به وجود آورده اند که محل مناسبی برای خفتگیری و سرقت است، اما ظاهرا اهالی این کوچه نمی گذارند پای غریبه ها به این محل باز شود و مدتی پیش که معتادی خمار یکی از کنج های دنج محل را برای شب خوابی و استعمال مواد انتخاب کرده بود، یکی از اهالی طوری او را گوشمالی داده بود که دیگر آن طرف ها پیدایش نشد.

پسکوچه های بن بست لیان شامپو از کوچه های آشتی کنان کوتاه و باریک است که نه تنها در خیابان آزادی، بلکه در هیچ یک از محله های جنوب غرب (منطقه 2) نظیر آنها پیدا نمی شود. تعداد زیادی از این پسکوچه ها به نام ثمره 1، ثمره 2 و... نامگذاری شده اند. در میان خودروهایی که در 2 راسته خیابان شهید نورزاد پارک شده اند، خودرو لاکچری و مدل بالایی به چشم نمی خورد. مجتمع های آپارتمانی نوسازی که لابه لای خانه های قدیمی و کوچک لیان شامپو ساخته شده اند، تا مقدار ای دلگیری و فرسودگی آن را کم کرده اند. در این آپارتمان ها زوج های جوان محله یا تک و توک غریبه هایی که به عنوان مستاجر گذرشان به لیان شامپو افتاده، زندگی می کنند. فاطمه خانم و دیگر اهالی قدیمی لیان شامپو از حضور این غریبه های تازه وارد در همسایگی خود دل خوشی ندارند.

با هم خانه یکی هستیم

خانه فاطمه خانم نقلی است و حیاط و تراس ندارد. او می گوید : خانه من و همسایه ندارد. من سفره مهمانم را توی خانه همسایه ام پهن می کنم. اهالی کامپ از هم خانه سوا نیستند و هوای هم را دارند. بیشتر اهالی لیان شامپو از مهاجران دشت مغان اردبیل هستند که بعد از قحطی جنگ دنیای دوم به تهران مهاجرت کردند و در کمپ روس ها ساکن شدند. آن زمان کمپ روس ها در خیابان آیزنهاور (آزادی کنونی) قرار داشت.

فاطمه خانم مادربزرگ رامین است. او درباره ساخت خانه های کامپ می گوید: پدربزرگ های ما وقتی این خانه ها را ساختند فقط به این فکر می کردند که سرپناهی داشته باشند و کسی برای خانه ساختن دنبال نقشه و مهندس معمار نمی رفت. حالا هم که کوبیدن و ساختن این خانه ها نمی صرفد. دست و بالمان هم خالی است و پول ساخت وساز نداریم.

برای خیابان شهید نورزاد عرض 10متر معین شده و اگر اهالی بخواهند خانه ها یشان را نوسازی کنند بخش زیادی از خانه های نقلیشان جزء خیابان می شود. اغلب خانه های کامپ سنددار هستند و فراوانی کوچه های آشتی کنان محله در غریبه گریزی آنها ریشه دارد. فاطمه خانم می گوید : قدیم ورودی کوچه ها را تنگ و ترش می ساختند و غریبه ها حق نداشتند از اینجا گذر کنند.

نسل امروز و دیروز لیان شامپو

اهالی کامپ روش زندگی خود را هویت خود می دانند. مادربزرگ رامین بزن بهادر بودن نوه اش را نشانه باغیرت بودن او می داند و با افتخار می گوید : نوه ام را مرد بار آوردم و به اطرافیانش غیرت دارد. پدر رامین راننده تریلی است و شاید ماه ها به خانه سر نزند. مادر رامین سال ها پیش در تصادف رانندگی از دنیا رفته و رامین و خواهرش راحیل دوران کودکی خوشی نداشته اند. راحیل بر خلاف برادرش قد و بالایی ترکه ای دارد و صورت گندمی و چشم های گرد سیاهش او را کوچک تر از سنش نشان می دهد. راحیل از خاله بازی های روزهای بچگیش خاطرات زیادی دارد و می گوید : من و دخترهای همسایه صبح که از خواب بیدار می شدیم با زیرانداز و عروسک های مان به کوچه می آمدیم. غروب هم به زور و دعوای بزرگترها به خانه می رفتیم. راحیل امروزی لباس می پوشد، اما برای دور هم نشینی فامیلی شب های چله، برای خودش لباس محلی می دوزد. لباسی شاد و رنگارنگ که از کوینگ (پیراهن)، تومان (دامن شلیته ای) و یایلیق (روسری) تشکیل می شود و زنان طایفه آنها که هنوز در دشت مغان زندگی می کنند آن را به تن می کنند. راحیل می گوید : دوستانم لباس های محلی را دوست ندارند و به من ایراد می گیرند که این لباس را در مناسبت ها می پوشم. راحیل عاشق اسب سواری است و دست و فرمانش حرف ندارد. او با آن که به سن قانونی گواهینامه گرفتن نرسیده، آنقدر تیز و بز و مسلط پشت فرمان تریلی پدرش می نشیند که رامین هم در رانندگی جلوی او کم می آورد.

تقریبا همه مردان لیان شامپو به کارهای آزاد مشغول هستند و رانندگی در دل جاده ها شغل مورد علاقه عده زیادی از آنها است. کسانی هم که دستشان به دهانشان رسیده مغازه و سوپرمارکتی در همان حوالی راه انداخته اند و زندگی شان را می چرخانند. در لیان شامپو کار کردن خانم ها پسندیده نیست و مادران ترجیح می دهند دخترانشان کنار دست آنها کدبانوگری بی اموزند. فاطمه خانم می گوید : خدمت سربازی رامین که تمام شود برایش یک زن می گیرم پنجه آفتاب که در خانه داری و بچه داری همه چیز تمام باشد. خنده های ریز و نمکی رامین نشان می دهد این مرد جوان لیان شامپو با مادربزرگ 75ساله اش چندان اختلاف سلیقه ندارد.