چین مالک گنجینه بزرگی از داده های ژنتیکی که حاضر به اشتراک آن نیست
به گزارش وبلاگ جزیره، چین با صرف میلیاردها دلار سرمایه، در کوشش برای تبدیل شدن به یک نیروی برتر در موضوع داده های ژنتیکی است و جمعیت بزرگ 1.4 میلیارد نفری این کشور نیز گنجینه بزرگی از داده ها برای تحقق این هدف است.
به گزارش یورونیوز، تا به امروز حجم بزرگی از این داده ها، در بانک های علمی و مراکز تحقیقاتی سراسر چین نگهداری می شده است اما اکنون به گفته کارشناسان، دولت چین در حال راه اندازی یک مرکز بزرگ تحقیقات ژنتیکی ملی برای جمع آوری علمی داده ها و نظارت بیشتر بر آنها است.
در سال های اخیر بعلاوه مقامات چین، سختگیری های بیشتری داشته اند تا مراکز تحقیقاتی خارجی به این داده ها و اطلاعات دسترسی نداشته باشند.در این زمینه حتی مجموعه مقرراتی نیز از ماه ژوئیه اجرایی شد تا دسترسی به منابع ژنتیکی چین برای خارجی ها بازهم محدودتر گردد.
جوی ژانگ، مدیر مرکز علوم و معرفت دنیای در دانشگاه کنت انگلستان در این باره می گوید: دولت چین می خواهد به علت پتانسیل مالی بزرگ داده های ژنتیکی، رجحان دنیای خود را در این موضوع حفظ کند... اما چین برای استفاده از این پتانسیل به همکاری بین المللی احتیاج دارد. شرایط اکنون به گونه ای است که گویا یک معدن طلا در منزل خود دارید اما نمی دانید چگونه آن را استخراج کنید.
داده های ژنتیکی برای مطالعه و درمان بیماری ها مفید هستند. توسعه تجهیزات دارویی و پزشکی و درک بهتر از چگونگی شکل گیری نقایص مادرزادی یا اینکه چگونه ژن ها به افزایش عمر افراد یاری می نمایند (به ویژه با توجه به بحران جمعیتی چین و کاهش نرخ زاد و ولد در این کشور) همه به یاری مطالعه گسترده تر این داده ها ممکن است.
به همین علت است که در سال های اخیر، مراکز تحقیقاتی زیادی با همکاری شرکت های بیودارویی در منطقه ها مختلف چین دایر شدند. پیش از این در سال 2015 میلادی دولت اعلام نموده بود که پایگاه داده هایش با حدود 44 میلیون ورودی، بزرگترین پایگاه داده های دنیا است.
حزب حاکم کمونیست نیز قویا از این تحقیقات حمایت می نماید و بیوتکنولوژی را یکی از صنایع نوظهور استراتژیک خوانده که کشور در آخرین برنامه پنج ساله دولت، روی توسعه آن تمرکز دارد. بویژه آنکه همزمان بر اساس گزارش اندیشکده ها و مراکز تحقیقاتی، نشانه هایی دیده می گردد که ایالات متحده (رقیب دیرینه چین در فناوری، نفوذ منطقه ای، قدرت نظامی و قدرت مالی) در حال از دست دادن مزیت رقابتی خود در این موضوع است.
با این وجود برآوردها حاکی از آن است که سازماندهی این داده ها در چین کار آسانی نیست و به علت ماهیت آشفته و پراکندگی پایگاه های داده ها در سراسر این کشور، بانکداری زیستی در چین (به معنی جمع آوری نمونه های بیولوژیکی) هنوز در مرحله جنینی است و به این زودی ها عملی نخواهد شد.
جوی ژانگ، مدیر مرکز علوم و معرفت دنیای در دانشگاه کنت انگلستان می گوید که بطور مثال برای آغاز، اشتراک گذاری داده ها حتی در داخل کشور و میان استان های مختلف سخت است. علاوه بر این، بسیاری از مؤسسات کوچک زیرساخت مناسبی برای نگهداری، شناسایی و ذخیره سازی مواد ژنتیکی به گونه ای که قابل استفاده در تحقیقات علمی باشد را ندارند.
چین قوانین و استانداردهای تازهی وضع نموده تا بتواند به یاری آنها داده ها را بهتر جمع آوری و ارزیابی کند. این کشور بعلاوه میخواهد براساس سرشماری که هر پنج سال یکبار برگزار می گردد، اطلاعات انسانی در استان های مختلف جمع و به وزارت علوم ملی تحویل داده شوند. در این سرشماری ها به شاخص های مهمی همانند شجره نامه های ژنتیکی یا شرایط ساکنان منطقه ها خاصی که دارای بیشترین افراد مبتلا به بیماری های ارثی یا ویژگی های فیزیکی خاص هستند، توجه می گردد.
اما این قوانین و استانداردهای تازه هم هنوز ابهامات زیادی دارد و درباره شیوه انجام تحقیق و سرشماری نیز یک روش شناسی دقیق معرفی نشده است.
دیگر اینکه، چالش محافظت از حریم خصوصی افراد به موازات جمع آوری و استفاده از داده های زیستی آنها نیز مطرح است؛ بویژه آنکه در این کشور پیش از این حوادث متعددی درباره قرار گرفتن اطلاعات شخصی افراد در دسترس عموم یا فروش داده ها دیده شده است.
به این ترتیب جوی ژانگ معتقد است که چین در موضوع علوم زیستی یک قدرت بزرگ در دنیا است اما هنوز یک ابرقدرت نیست و در بسیاری از زمینه های پیشرفته، همچنان به همکاری های بین المللی متکی است.
او می افزاید: امروزه ما در خصوص کلان داده ها و در خصوص استخراج داده ها صحبت می کنیم. در این زمینه، محدود کردن دسترسی تنها برای چین مضر خواهد بود.
منبع: فرارو