ابتکار عمل جهانی که جواب داد، تشویق موزه گردی با عکس سلفی - وبلاگ جزیره

به گزارش وبلاگ جزیره، موزه ها چند سالی است که شبکه های ارتباطی را بین خودشان شکل داده اند و مانند گذشته محدود به ارتباطات رسمی نیستند.

روز سلفی گرفتن با موزه ابتدا به وسیله چند موزه بزرگ مورد استقبال قرار گرفت و در ادامه به تدریج موزه های دیگری به آنها ملحق شدند، از آنجا که موزه ها خودشان مرجع به حساب می آیند در پی جریان سازی و انجام مجموعه ای از رویدادها هستند. آنها دریافته اند با توجه به منافع و مسائل مشترکی که دارند اگر یک شبکه بین خودشان ایجاد کنند می توانند فراتر از محدودیت های مرزی منابعی را جذب و مسائل شان را برطرف کنند.

این مراکز در نظر دارند با بازاریابی نوین ارتباط خود را با مخاطبان شان افزایش دهند. از سوی دیگر شاهدیم تجربه های نوی که از فضای مجازی حاصل می شود، امکاناتی را فراهم می کند که با شیوه زیست گذشته فرق دارد به طوری که مخاطبان خود تولیدکننده محتوا هستند و این محتواها می توانند به ابزاری برای بازاریابی موزه ها بدل شوند.

زمانی که یک مخاطب در موزه ای سلفی گرفته و آن را منتشر می کند به نوعی آن موزه خاص را تایید کرده و پیوند خود را با آن فضا با دیگران به اشتراک می گذارد تا نشان دهد تجربه خوشایندی داشته است. انتشار این عکس ها با هشتگ های مشابه، شبکه ای را میان به اشتراک گذارندگان شکل می دهد که هر روزه امتداد یافته و قابل توقف نیست. به این ترتیب علاقه مندان موزه در ایران با علاقه مندان و مخاطبان موزه در سایر منطقه ها جهان با هم ارتباط گرفته و یک شبکه جهانی را شکل می دهند که معطوف به مرزهای جغرافیایی نیست.

در ایران ما چه میزان امکانات و شرایط داریم تا موزه هایمان را در سطح جهانی مطرح کنیم؟ برای این کار ما باید کلی بودجه صرف کنیم تا بتوانیم نمایشگاه برگزار و به وسیله آن جهانگرد ها را ترغیب کنیم تا به کشورمان سفر کنند. در حالی که ما می توانیم با استفاده از ابزارهای نوین مشابه همین عکس ها پیوندهای خود را با مخاطبان و جهانگرد های خارجی برقرار کنیم. این هشتگ ها یک کارکرد مهم دارند و آن شکل گیری این بازارها برای ما و ایجاد یک فرصت نو است.

چنین کمپین ها و روزهایی به مثابه یک ترفند و روش های نو بازاریابی برای مدیریت موزه ها تلقی می شوند. در جهانی کنونی اخبار رسمی کاربرد دیگری پیدا کرده اند و مخاطبان تجربه های غیرجدی و خودمانی را به این اخبار ترجیح می دهند. از این روست که عکس های سلفی با موزه ها خود یک رسانه و ابزار نو است.

بسکمک از افراد ممکن است موزه لوور را نشناسند ولی مونالیزا برایشان آشنا باشد یا حتی نام این موزه با نام این تابلو برایشان عجین شده باشد. اگر مونالیزا به برند و شاخص بدل شده به واسطه تکثیر شدن زیاد در قالب های فیلم، رمان، مگنت، پازل، کارت پستال و... است که آن را در دسترس همگان قرار داده است.

مسئله ای که در ایران با آن مواجهیم این است که اثر قدرتمند شناخته شده زیادی از موزه هایمان در سطح جهانی نداریم. در حالی که اگر قرار است اقتصاد موزه ها شکوفا شود و برای آنها بازاریابی داشته باشیم ، این اقدام تنها با نام موزه میسر نخواهد بود.

ما نیاز به تبلیغ به اشکال دیگری نظیر تصاویر، استوری های اینستاگرامی، موشن گرافی، انیمیشن، هشتگ ها و... داریم. هر روزه در هر ساعت میلیون ها عکس در سراسر جهان گرفته و با دیگران از طرق مختلف به اشتراک گذاشته می شود.

سلفی گرفتن با موزه ها علاوه بر دموکرات کردن موزه ها به این شکل که مخاطب سلیقه خود را در آن دخیل دانسته و به شکل گیری گروه های تخصصی کمک می کند، موزه ها را مخاطب محور کرده و به تجربه بازدیدکنندگان اهمیت می دهد.