تنها و خسته: عوارض غیرمنتظره انزوای اجتماعی - وبلاگ جزیره

به گزارش وبلاگ جزیره، نتیجه تحقیقات صورت گرفته در محیط آزمایشگاه و در طول دوره های قرنطینه ناشی از پاندمی کووید - 19 نشان می دهند که افراد پس از هشت ساعت انزوای اجتماعی خستگی بیش تری را تجربه می نمایند.

به گزارش rahnamato، این موضوع نشان می دهد که احساس کمبود انرژی می تواند یک واکنش ذاتی انسان به فقدان تعامل اجتماعی باشد. این تحقیق که در دانشگاه وین انجام شد و نتیجه آن در قالب مقاله ای در نشریه Psychological Science منتشر شد نشان می دهد که این واکنش تحت تاثیر ویژگی های شخصیتی اجتماعی افراد است.

همان طور که دوره های طولانی بدون غذا ماندن باعث ایجاد مجموعه واکنش های بیولوژیک می گردد که در نهایت منجر به ایجاد احساس گرسنگی خواهد شد طبیعت ما به عنوان موجودات اجتماعی حکم می نماید که برای بقای مان به همراهی دیگران احتیاج داشته باشیم.

شواهد نشان می دهند که فقدان تعامل اجتماعی می تواند واکنشی شبیه به گرسنگی را در مغز مان برانگیزد و ما را به جستجوی دوباره ارتباط اجتماعی سوق دهد.

این ایده از سوی نظریه هموستاز اجتماعی پشتیبانی می گردد نظریه ای که اشاره می نماید یک سیستم هموستاتیک تخصصی وجود دارد که به طور مستقل احتیاج ما به تعامل اجتماعی را تنظیم می نماید. با این وجود، درک ما از واکنش های روانی به انزوای اجتماعی محدود است. علاوه بر این، تعیین نیست که چگونه این بینش ها در خصوص انزوای اجتماعی روزمره ای که با آن روبرو می شویم به ویژه در زمینه متحصر بفرد دوره های قرنطینه ناشی از کووید - 19 اعمال می گردد.

گروهی از دانشمندان به سرپرستی جورجیا سیلانی از دانشگاه وین اثرات انزوای اجتماعی را با استفاده از روش شناسی قابل مقایسه در دو زمینه آنالیز کردند: در آزمایشگاه و در خانه در طول دوران قرنطینه ناشی از پاندمی کووید - 19.

برای مطالعه اجرا شده 30 داوطلب زن در سه روز جداگانه وارد آزمایشگاه شدند و هشت ساعت را بدون تماس اجتماعی یا بدون غذا یا با تماس اجتماعی و غذا سپری کردند. آنان چندین بار در طول روز استرس و رفتاری همراهی با خستگی را از خود نشان می دادند در حالی که پاسخ های استرس فیزیولوژیکی مانند ضربان قلب و کورتیزول به وسیله دانشمندان ثبت شد.

به منظور اعتبارسنجی نتایج مطالعه آزمایشگاهی نتایج با مقدار گیری های یک مطالعه صورت گرفته در طول قرنطینه در اتریش و ایتالیا در سال 2020 میلادی مورد مقایسه نهاده شد. آنان در این مطالعه از داده های 87 شرکت نماینده استفاده کردند که دست کم یک دوره را گذرانده بودند. دوره هشت ساعته در انزوا و استرس و اثرات رفتاری شرکت نمایندگان با مقدار گیری های یکسان چندین بار در روز به مدت هفت روز مورد ارزیابی نهاده شد.

آنا استیوویچ و پل فوربس نویسندگان اصلی این مقابله می گوید: ما در مطالعه آزمایشگاهی شباهت های قابل توجهی بین انزوای اجتماعی و محرومیت از غذا پیدا کردیم. هر دو مورد باعث کاهش انرژی افزایش خستگی می شوند.

این نتیجه از سوی نتایج اعتبارسنی داده های به دست آمده در طول قرنطنیه نیز پشتیبانی می گردد. آن دسته از شرکت نمایندگان در مطالعه که در طول قرنطینه تنها زندگی می کردند روزهایی که منزوی بودند انرژی کمتری را در مقایسه با روزهایی که در آن تعاملات اجتماعی داشتند گزارش کردند.

نویسندگان مقاله اشاره می نمایند که کاهش انرژی ممکن است بخشی از پاسخ هموستاتیک ما به فقدان تماس اجتماعی و زنگ خطر بالقوه هشدار دهنده ای برای بعضی از اثرات مخرب تر انزوای اجتماعی طولانی مدت باشد.

سیلانی می گوید:به خوبی تعیین شده که تنهایی طولانی مدت و خستگی با هم مرتبط هستند اما ما اطلاعات کمی در خصوص سازوکارهای فوری که زمینه ساز این پیوند است در اختیار داریم. این واقعیت که ما حتی پس از یک دوره کوتاه انزوای اجتماعی این تاثیر را می بینیم نشان می دهد که انرژی کم می تواند یک پاسخ انطباقی هموستاتیک اجتماعی باشد که در درازمدت قادر است ناسازگار گردد.

نتیجه این مطالعه هم چنین نشان داد که عوامل زمینه ای و شخصیتی تاثیر انزوای اجتماعی را بر خستگی تعدیل می نمایند. بنابراین، مطالعات آینده احتیاج به شناسایی افرادی دارند که بیش ترین خطرات از سوی انزوا متوجه آنان است.